آیا ایران از فرصت قطر بهره می‌برد؟

روزنامه ایران: هرچه در نگاه نخست خنده‌دار است، با گذشت دقایقی گریه‌دارتر می‌شود. ١١ مرد کامل، پیر و جوان، ردیف ایستاده‌اند و هندوانه دست به دست می‌کنند؛ تقریبا سکوت است و صدای موج‌ها تنها سر و صدای اسکله. صورت‌هاشان خیس آب است. تن‌شان هم.

 

اینجا «بوالخیر» است؛ بندر بوالخیر. دمای هوا ٤٩ درجه؛ رطوبت هوا حدود ٧٠ درصد. این مردان ١٠ تُن هندوانه را دست به دست می‌کنند و در لَنج بار می‌زنند تا به «قطر» صادر شود. «این روش صادرات کالای ایران به کشورهای عربی است».

 

نقطه پایانی

 

این نقطه پایان سفر است. شوکه و میخکوب به این صحنه نگاه می‌کنم؛ ١١ مرد در گرمای طاقت‌فرسای بوشهر ایستاده‌اند و تقریبا در هر دقیقه یک هندوانه را از کامیون وارد لَنج می‌کنند. ٤٠ سال است که ایران به کشورهای عربی هندوانه و میوه صادر می‌کند و هنوز نتوانسته روشی مکانیزه یا حداقل امروزی‌تر برای بسته‌بندی و بارگیری محصولات خود پیدا کند. به ترکیه فکر می‌کنم؛ نه مرز زمینی با قطر دارد و نه مرز دریایی اما بیشتر بازار شکوفای این روزهای قطر را به چنگ آورده است. ایرانی‌های صادرکننده اما درگیر مسائل ابتدایی صادرات‌اند. همه عوامل صادرات، از کارگر و صاحب‌لَنج گرفته تا راننده کامیون و نماینده‌های گمرک و سازمان بنادر و تجار، درگیر «دستشویی»اند. جایی برای قضای حاجت ندارند! یک سوله خشک و خالی برای خنک‌شدن ندارند. از شدت گرما و سختی حتی حرف هم نمی‌زنند. این وضع صادرات و صادرکننده‌های ایرانی است.